Feodalite (Feodalizm, Derebeylik) O rtaçağ Avrupa’sında, Avrupa’daki Halkların Göç’ünün kargaşası nedeniyle, insanlar ve kendilerini korum...
Feodalite (Feodalizm, Derebeylik)

Zamanla, kral ve soylu insanlar (senyor-duk lılık sayısı), bağlılık yemini alarak kendilerine hizmet eden insanlar arasında toprağı ellerinde paylaştı. Böylece feodalitenin temeli olan “patronaj” ve eli tımar bey (fiyef) sistemi doğdu. Açıklamada “himayeye” “himayeye”, himayeye “filtrele” himayesine alındığını söyledi. Sadakatleri nedeniyle, senatörler, vassallara kiralık arazi işleme hakkı vermeye başladı. IX. On yedinci yüzyılda senatörlerle vassallar arasındaki hiyerarşik düzen feodal rejimi ortaya koydu.
Senatörler büyük korunaklı kalelerde ve kalelerde yaşıyor; askeri birimler tarafından korunuyorlardı. Bu feodal düzenin en önemli özelliklerinden biriydi. Feodalite, bir rejim olarak Ortaçağ'a özgüdür. Halkların Göçünün bir sonucuydu. Ortaçağ boyunca devam etti. Fakat XV. yüzyıl barut silah ateşi kullanımıyla bitmeye başladı. Feodal rejimin zayıflaması ve çöküşünün başlangıcı mutlak krallıkların güçlendirilmesine yol açtı. Yeni Çağın başında, feodalizm rejimi, Almanya hariç tüm Avrupa'da tahrip edildi. Modern çağda Almanya'da kayboldu.
Feodal sistemde, Avrupa'da ayrı haklara ve ayrıcalıklara sahip sosyal sınıflar vardı.
1. Soylular (soylular, sayılar, baronlar, viskonlar, şövalyeler): Doğum soyluydu. Ortaçağ Avrupasında en ayrıcalıklı sınıftı. Siyasi ve askeri haklara sahiplerdi. Başka bir şey yapmazlardı. İngiliz feodalistlerin 1215 Magna Carta'yı Kral Evsiz John'a kabul etmeleri siyasi faaliyetler ve yetkiler açısından değerlidir.
2. Rahipler (kilise ve papalık örgütü): Roma'da yaşayan Papa rahipleri. Bunlar aynı zamanda üstün bir sınıftır. Faaliyetlerini sağlamak için derebeylerle birlikte çalıştılar.
3. Burjuva: Kentsel anlamda kullanılabilir. Ancak, ekonomik haklara sahip topluluktur. Çok az sosyal, politik ve yasal haklara sahiplerdi.
4. Köylüler: Feodal valinin yönetiminde en kötü durumda olan insanlar çoğunluktaydı. Bunlara ayrıca serf kö (köylü köylü) adı verilir. Özgür değildiler. Sırplar, senatörler ve kilise örgütü tarafından sürekli kullanılan ve sömürülen bir gruptu.